اثر پرایمر Self-etching بر میزان ریزنشت یک نوع گلاس آینومر تقویت شده با رزین در شرایط آلودگی بزاق در IN VITRO

زمینه و هدف: با توجه به شیوع پوسیدگی در سطح اکلوزال دندانهای کودکان و نوجوانان، سالهاست که استفاده از فیشورسیلنت در دندانپزشکی پیشگیری به منظور seal شیارها و جلوگیری از ریزنشت اطراف سیلنت توصیه می گردد. افزایش چسبندگی و سهولت کاربرد آنها خصوصا در شرایط عدم امکان ایزولاسیون مورد توجه و مهم میباشد. هدف از این تحقیق بررسی اثر یک نوع پرایمر self-etching (SE primer) بر میزان ریزنشت یک نوع RMGI به عنوان سیلنت (Fuji III LC) در شرایط آلودگی به بزاق بر روی مینا میباشد.مواد و روشها: روش تحقیق به صورت تجربی و تکنیک آن مشاهده بود. در این تحقیق خارج دهانی، سیلنت گذاری برروی 160 دندان پر مولر سالم کشیده شده ماگزیلا و با یک نوع (Fuji III LC) RMGI انجام شد. پس از تقسیم بندی دندانها بصورت تصادفی به 8 گروه 20تایی نمونه ها به ترتیب زیر آماده شدند: -1 کاندیشنر، پرایمر+(2-RMGI کاندیشنر+ (3-RMGI کاندیشنر، آلودگی بزاق+(4 -RMGI کاندیشنر، آلودگی بزاق، پرایمر+ RMGI (5 -RMGI به تنهایی- (6 آلودگی بزاق، پرایمر + (7 -RMGI پرایمر+ (8 -RMGI آلودگی بزاق + .RMGI پس از انجام 500 مرتبه سیکل حرارتی برروی نمونه ها، با استفاده از تکنیک نفوذ رنگ (24 ساعت در محلول فوشین بازی 0.5 درصد) میزان نفوذ رنگ بر مبنای درجه بندی 4 تایی زیر استریومیکروسکوپ (12X) مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها به وسیله آزمون آماری غیر پارامتری Kruskal-Wallis مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: نتایج نشان دادند که آلودگی به بزاق باعث افزایش معنی دار میزان ریزنشت می گردد، استفاده از کاندیشنر و یا پرایمر اسیدی هر یک از میزان ریزنشت بطور معنی داری می کاهند. اما استفاده هر دو با هم در شرایط عدم آلودگی بزاق باعث افزایش معنی دار ریزنشت می گردد. در شرایط آلودگی بزاق، استفاده از پرایمر اسیدی باعث کاهش ریزنشت می گردد.نتیجه گیری: استفاده از پرایمر اسیدی قبل از کاربرد سیلنت RMGI چه در محیط ایزوله و چه در آلودگی بزاق باعث کاهش چشمگیری در میزان ریزنشت می گردد.